موضوع: خاطرات سفر به سرزمين ملائک - بهمن 90

سلام
سفر به سرزمين ملائک...
خاطرات زيباتونو از اين سفر
تو اين صفحه قرار بدين
و در مطلباى بعدى يه گزارش از اين سفر هم اينجا خواهيم گزاشت
شادى شهداى طلائيه صلوات
يازهرا

سه شنبه حدود ساعت 7 اتوبوسا حرکت کردند
شب اتوبوس تشکل وصال تو راه خراب شد و از برنامه سفر جا موند

حدوداى ساعت 9 صبح رسيديم اروند کنار و يادمان والهشت فجر
سيد معين انجوى جغرافياى منطقه و عملياتاى اونجا رو شرح دادن
بعد آسيدممد انجوى رفتن منبر و روضه و سينه زنى
خييليييى چسبيد...

بعد از خواندن نماز صبح در اروند حرکت کرديم طرف شلمچه
اونجا سيد معين و ممد سخنرانى کردن
و بعد به ياد مشهد حرکت دسته جمعى و سينه زنى داشتيم
بعد از اون نماز رو خونديم و حرکت کرديم سمت هويزه
شب تو هويزه استراحت کرديم

ساعت 10 صبح از اهواز حرکت کردم و ساعت 12 رسیدم شلمچه. صدای موسیقی دفاع مقدس منو برد توی یه حال و هوای دیگه.
هرچی غم بود روی دلم نشست. چقدر غربت. چه جو زیبا و خوبی.
نماز ظهر و عصر رو خوندم. دیدم 2 تا از بچه های کانون دارن با مسئول حسینیه صحبت می کنن.
رفتم دیدم دارن می گن بچه های کانون دارن از اروند میان شلمچه.
بچه های تشکل وصال هم تازه رسیده بودن. اروند نرفتن. مستقیم اومده بودن شلمچه.
منتظر موندیم تا دوستان بهمون ملحق شن.
توی این حین و بین کمک بچه ها مکان رو آماده می کردیم برای صرف ناهار بچه های کانون.

یادش بخیر

می خوام خاطراتمو یادداشت کنم و کم کم بیام توی تالار بذارم.

انشالله که شهدا توفیق بدن بتونم بنویسم خاطرات رو.

...

بسم رب الشهداء و الصدیقین..

یاد امروز صبح که میفتم دلم می گیره. منو جناب پنهان سر مزار یکی از شهدای هویزه نشستیم روبروی همدیگه و شروع کردیم با همدیگه درد و دل کردن. من از خودم می گفتم و اون از خودش.

بعدش جناب پنهان شروع کردن از شهید بزرگوار رضایی از شهدای کانون خاطره گفتن و منم گوش می دادم. دلم خیلی گرفت. داغون شدم و زدم زیر گریه. واقعا ناراحت کننده بود.

خلاصه این 3 روز انقدر آرامش بر زندگیم حاکم بود که نمی شه توصیفش کرد. دیگه از استرس خبری نبود. دیگه اضطراب نداشتم. دیگه فکرم الکی مشغول این دنیا و مشکلاتم نبود. تو یه دنیای دیگه بودیم.

از وقتی برگشتم تازه دارم می فهمم کجا بودیم این چند روز.

واقعا قطعه ای از بهشت بود چون خدا ، اهل بیت و شهداء رو با تمام وجودت لمس می کردی و می فهمیدی.

کار هر روزم شده بود گوش دادن روضه ی حضرت علی اکبر علیه السلام و گریه کردن. آخرین بار امروز صبح گوش دادم و با تمام وجودم بلند بلند گریه کردم و خودمو سبک کردم.

به یاد شهدا و پدر شهدا گوش می دادم روضه حضرت علی اکبر علیه السلام رو.

همه ی مناطقی که رفتیم عالی بود ولی برای من مزار شهدای هویزه یه چیزی دیگه بود. آرامشی که اونجا داشتم هیچ جای دیگه بهم دست نداد.

هرچی فکر می کنم نمی فهمم دلیلش چی بوده که اونجا بیشتر از جاهای دیگه آروم می شدم.

دیگه نمی تونم ادامه بدم. خیلی واسم سخته. هرچی بیشتر ادامه می دم سینم بیشتر تنگ می شه و دلم بیشتر می گیره از دوری شهداء.

بعدا وقتی بهتر شدم و توانشو پیدا کردم میام بازم درد و دل می کنم از خاطراتم می گم.

التماس دعای فرج و شهادت..

سرافراز و موفق باشید..

بعد از مجلس رفتم پيش شهداى گمنام
ياد روزى افتادم که رفته بودم داخل ضريحشون و سنگ قبرشونو ميشستم
از ته قلب ازشون خواستم که مشکلو حل کنن و منو موندنى
با دلشوره تمام و با ذکر صم بکم عمى فهم لا يعقلون رفتم طرف سنگر فرماندهى
!
ديدم مسئول يادمان داره ميره وضو بگيره
يکى ديگه از دوستامم داشت ميرفت طرفش
اونم دقيقا داستانش مثل من بود
گفتم : بريم برا بعد از نماز
نمازا که تموم شدن رفتم طرف سنگر فرماندهى ديدم اون دوستمم پيش مسئول يادمانه و خيلى خوشحاله ، جوابو مثبتو گرفته بود ازش
تو دلم اميدوار شدم
واستادم تا حرفش تموم شه
حرفش که تموم شد اومد پيشم
گفتم : اگه اجازه بدى از امروز بمونم
گفت: نه ، فقط يه انصرافى داشتيم که مهدى اومد جاش
احساس سنگينى ميکردم ، هر کارى کردم نشد...
هنوزم مطمئنم خودشون درستش ميکنن
دلم ميخواست برم طرف سه راهى و داد بزنم ، هر وقت خيلى فشار روم مياد همين آرزو رو دارم
اينکه تو سه راهى يا رو ديدبانى طلائيه داد بزنم
تا لحظه آخرى که تو طلائيه بوديم هر چى زور داشتم زدم ولى نشد
ديگه با هيچکى حرف نزدم
دلم ميخواست گريه کنم رفتم تو اتوبوس نشستم و با هيچکى حرف نزدم ، نهايتش اشاره بود
تو اتوبوس از شدت بغض و فکر خوابم برد
با ضربه نيش ترمز راننده از خواب بيدار شدم ، - رسيديم ...

زیارت همگی قبول.
ان شاالله باز هم قسمتتون بشه. قسمت منم بشه.
کاش یادتون بوده دعامون کنید.

هشت تا اتوبوس رسیدن
بیست تاشونم تا نیمساعت دیگه می رسن
دو تای اخرم حدود سه میرسن
برا سلامتیشون دعا کنید و صلوات

اتوبوس ما ییک ساعته رسیده
فردا نمیرم مدرسه

بسمه رب شهدا...
سلام
امشب دل رسوای ما دارد هوای....

سلام بر همگي!

اتوبوس ما هم 1:30 نيمه شب 29 بهمن ماه به سلامتي رسيد شيراز ...

جلوي در كانون خانواده ها منتظر اومدن بچه ها بودن..

انگار زمان جنگ ...كه مردم از بازگشت رزمنده ها خوشحال بودن و تبريك مي گفتن!!

بشتر بچه هاي تالار در اتوبوس ما بودن!!! ( از جمله ادمين بانوي محترم !! )

خيلي خوش گذشت...! سفر معنوي خوبي بود!

از همه خادمان شهدا به خاطر زحمات خالصانه شان تشكر فراوان مي كنم!!

شب اول تو اتوبوس دلمان براي تالار خيلي تنگ شده بود...!

در سرزمين نور دعاي گوي همگي دوستان بوديم! شب جمعه در يادمان شهداي هويزه جسم

و روحمان از بركت وجود شهدا لبريز از نشاط و آرامش شد...!

ان شاالله اين زيارت روزي همه كساني كه تاكنون به اين مناطق نرفته اند بشود!

ما هم حاضر ولي خ همش عزا داشتيم و داريم كه فردا كي ميره سر كار خ

یا ظاهر و یا باطن
ان شالله به زودی میام و مطالب خودم را بیان می کنم
فقط الان می تونم بگم :


آه .........
.
.
.
.
.
زود گذشت و رفت و ما هنوز سر در گم یه حلقه نا پیدایم .

خیلی خیلی عالی و با کیفیت و بهترین سفر جنوبی که تا حالا رفته بودم بود. از شهدا و مسئولین کانون تشکر...

بعضی از تصاویر گرفته شده :

دستگیری یه سرباز عراقی در حین بازرسی منطقه!!!

خب معلومه دیگه !!! البته خواهرا هم در راه برگشتن جبران کردن!!! (کاری کردن یه اسکانو رد کنیم بخاطر دستشویی و 1 ساعت بریم مسیر رو ادامه بدیم)

نصب پرچم در اروند کنار

اینم عاقبت رفتن در شل!

خب این که دیگه معلومه

این هام دوستام هستننننن

سلام

من هم خاطره دارم از سفر جنوب

حسرت ........ حسرت .......... جا موندن از قافله

سلام

از اینکه نتونستم برم خیلی ناراحتم

همش این مصرع شعر تو ذهنم میچرخه

اللهی هیچ مسافری از رفیقاش جا نمونه !!!

اینم تصاویر از نوع معنوی :

نوشته اصلی توسط نردبانی تا خدا نمایش پست اصلی

سلام

من هم خاطره دارم از سفر جنوب

حسرت ........ حسرت .......... جا موندن از قافله

نوشته اصلی توسط نردبانی تا خدا نمایش پست اصلی

سلام

از اینکه نتونستم برم خیلی ناراحتم

همش این مصرع شعر تو ذهنم میچرخه

اللهی هیچ مسافری از رفیقاش جا نمونه !!!

کاکو ما همگی به یادت بودیم ...