موضوع: مناجات نامه شهدا

- شهيد دکتر مصطفي چمران متولد سال 1311محل تولد تهران محل شهادت دهلاويه سال*1360:

«بگذاريد بند بندم از هم بگسلد، هستيم در آتش درد بسوزد و خاکسترم به باد سپرده شود، باز هم صبر مي*کنم و خداي بزرگ خود راعاشقانه مي*پرستم. آرزو داشتم که شمع باشم، سر تا پا بسوزم و ظلمت را مجبور به فرار کنم. به کفر و طمع اجازه ندهم بر دنيا تسلط يابد.»

خدایا !

اگر مرا نا امید سازی و برانی و اگر مرا هم بنده ی مخلص و یار خود خوانی باز هم از درگه پاک و منزه تو روی نا امیدی ندارم ; چون یقین دارم و می دانم که بخشنده و آمرزنده ای .بارها توبه نمودم ، ولی باز توبه را شکستم ولی چون تو خود گفتی -صد بار اگر توبه شکستی باز آی- به سویت باز آمدم . نیرویی به من امید می دهد و به من می گوید که امیدوار باش ، چون که گناه بزرگ را جز خدای بزرگ نمی بخشد پس به تو امید وارم ، تو هم مرا نا امید نکن.

اللهم الرزقنا توفیق الطاعه و بعد المعصیه و …

اللهم الرزقنا توفیق الشهاده فی سبیلک

از مناجات های شهید محمد هادی قائمی . فرمانده گروه مقاومت شهدای گمنام

ماهنامه امتداد

گناهان یک شهید ۱۶ساله
در تفحص شهدا، دفترچه یادداشت یک شهید ۱۶ ساله پیدا شد که گناهان هر روزش را در آن یادداشت می کرد،گناهان یک روز او این ها بود:
۱- سجده نماز ظهر طولانی نبود
۲- زیاد خندیدم
۳- هنگام فوتبال شوت خوبی زدم که از خودم خوشم آمد.
دارم فکر می کنم چقدر از یک پسر ۱۶ ساله کوچکترم

- شهيد معلم مهدي رجب بيگي؛ متولد سال 1336:

«خدايا پرواز را به ما بياموز تا مرغ دست آموز نشويم و از نور خويش آتش در ما بيفروز تا در سرماي بي*خبري نمانيم. خون شهيدان را در تن ما جاري گردان تا به ماندن خو نکنيم و دست آن شهيدان را بر پيکرمان آويز تا مشت خونينشان را برافراشته داريم. خدايا چشمي عطا کن تا براي تو بگريد، دستي عطا کن تا داماني جز تو نگيرد، پايي عطا کن که جز راه تو نرود و جاني عطا کن که براي تو برود.»

شهيد حاج عبدالستار قنداني*پور متولد سال 1340:

«خدايا، ريشه*هاي اين علاقه به دنيا را در خاک وجود من بخشکان و تارهاي اين وابستگي را در زواياي قلب من بسوزان. خدايا، عشق به اين لجترار متعفن که جامه مخالفت با تو را بر من پوشانده است. تو اين جامه را از تن من بيرون آور.»

شهيد محمد حسين کاظمي محل تولد اصفهان به سال 1343، محل شهادت شلمچه به سال 1365:

«پروردگارا، جز شراب وصال تو چيز ديگري عطش مرا نمي*کاهد و جز به ديدار تو چيزي ديگر عشق مرا خاموش نمي*کند و جز ديدن رحمت تو در اين کار اشتياق مرا سير نمي*سازد.»

مناجاتهای شهید چمران

پرگشایم
خوش دارم که در نیمه های شب در سکوت مرموز آسمان و زمین به مناجات برخیزم. با ستارگان نجوا کنم و قلب خود را به اسرار ناگفتنی آسمان بگشایم. آرام آرام به عمق کهکشانها صعود نمایم، محو عالم بی نهایت شوم . از مرزهای علم وجود در گذرم و در وادی ثنا غوطه ور شوم و جز خدا چیزی را احساس نکنم.




توکل و رضا
" ترا شکر می کنم که از پوچی ها ، ناپایداری ها ، خوشی ها و قید و بندها آزادم کردی و مرا در طوفانهای خطرناک حوادث رها ننمودی، و درغوغای حیات، در مبارزه با ظلم و کفر غرقم کردی، لذت مبارزه را به من چشاندی ، مفهوم واقعی حیات را به من فهماندی... فهمیدم که سعادت حیات در خوشی و آرامش و آسایش نیست ، بلکه در جنگ و درد و رنج و مصیبت و مبارزه با کفر و ظلم و بالاخره در شهادت است.

خدایا ترا شکر می کنم که به من نعمت " توکل " و " رضا" عطا کردی، و در سخت ترین طوفانها و خطرناکترین گردابها، آنچنان به من اطمینان و آرامش دادی که با سرنوشت و همه پستی ها و بلندیهایش آشتی کردم و به آنچه تو بر من مقدر کرده ای رضا دادم.

خدایا در مواقع خطر مرا تنها نگذاشتی ، تو در کویر تنهایی، انیس شبهای تار من شدی، تو در ظلمت ناامیدی، دست مرا گرفتی و کمک کردی... که هیچ عقل و منطقی قادر به محاسبه پیش بینی نبود، تو بر دلم الهام کردی و به رضا و توکل مرا مسلح نمودی، و در میان ابرهای ابهام و در مسیری تاریک، مجهور و وحشتناک مرا هدایت کردی."



می خواستم شمع باشم
" همیشه می خواستم که شمع باشم ، بسوزم ، نور بدهم و نمونه ای از مبارزه و کلمه حق و مقاومت در مقابل ظلم باشم . می خواستم همیشه مظهر فداکاری و شجاعت باشم و پرچم شهادت را در راه خدا به دوش بکشم. می خواستم در دریای فقرغوطه بخورم و دست نیاز به سوی کسی دراز نکنم. می خواستم فریاد شوق و زمین وآسمان را با فداکاری و آسمان پایداری خود بلرزانم. می خواستم میزان حق و باطل باشم و دروغگویان ومصلحت طلبان و غرض ورزان را رسوا کنم. می خواستم آنچنان نمونه ای در برابر مردم به وجود آورم که هیچ حجتی برای چپ و راست نماند، طریق مستقیم روشن و صریح و معلوم باشد، و هر کسی در معرکه سرنوشت مورد امتحان سخت قرار بگیرد و راه فرار برای کسی نماند..."



در سرزمین کفر ، تو بودی
" خدایا می دانی که در زندگی پرتلاطم خود، لحظه ای تو را فراموش نکردم.همه جا به طرفداری حق قیام کرده ام. حق را گفته ام. از مکتب مقدس تو در هر شرایطی دفاع کرده ام. کمال و جمال و جلال تو را به همه مخالفان و منکران وجودت عرضه کرده ام و از تهمت ها و بدگویی ها و ناسزاهای آنها ابا نکردم. در آن روزگاری که طرفداری ازاسلام به ارتجاع و به قهقراگری تعبیر می شد و کمتر کسی جرأت می کرد که از مکتب مقدس تو دفاع کند، من در همه جا، حتی در سرزمین کفر، علم اسلام را بر می افراشتم و با تبلیغ منطقی و قوی خود، همه مخالفین را وادار به احترام می کردم و تو ای خدای بزرگ! خوب می دانی که این فقط بر اساس اعتقاد و ایمان قلبی من بود و هیچ محرک دیگری جز تو نمی توانست داشته باشد."

پروردگارا!
شاهد باش که استمرار حرکت کشتی اسلام جز بر امواج حق و سهمگین خون شهیدان نیست.خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگه دار.

خدایا!
اگرچه خجالت می کشم از اینکه توبه های زیادی کردم ولی باز گناه کردم و لیاقت آن را ندارم که بسوی تو بیایم و هرچند که این بنده تمام وجودم پر از گناه است ولی هنوز امیدی به رحمت و لطف و کرامت و رافت تو دارم.
خدایا!اگرچه قلبم سیاه و روح و نفسم در حالت رنج و درد است ولی همینطور که ذکر کردم امیدی به رحمت تو دارم.

خدایا!
دیگر خجالت می کشم.
خدایا!دیگر این آخرین وصیتنامه ام باشد.
ای صاحب اختیار مومنان!ای نهایت آرزوی عارفان!ای فریادرس فریادخواهان!ای محبوب دلهای راستگویان و ای خدای جهانیان.
گواه باش در این دنیا به ظاهر در تنهایی زیستم ولی تو را بهترین دوستها،آمالها و عشق ها یافتم.
پس مرا بسوی خودت فراخوان.
خدایا!شاهد باش که از مقام مظاهر مادی دنیا بریده تا به تو بپیوندم.
خدایا!به عشق تو در مسیر حرکت کردم و اینک فقط پیوستن به تو را انتظار دارم.
خدایا!من خواهان شهادتم.

شهید علی محمد داراب پور
خدایا!
اگرچه یک عمر با هوای نفس خود موافقت کردم ولی اینک مرغزار پشیمانی چراگاه من است.

خدایا!
همین طور که در این دنیا شرمنده هستم ،در آخرت هم مرا با بخشش و رحمتت شرمنده ساز.

خدایا!
چه از کرمت کم می شود اگر لذت آن یک لحظه شهید شدن من را،در راهت که خوشتر از تمام بهشت جاودانه است بر من ببخشایی.

خدایا!
من دیگر خسته شده ام از اینکه بارها وصیت نامه هایی نوشته ام ولی...

خداوندا!
این آخرین وصیت نامه من باشد.
از تو می خواهم که مرا به آرزویم که همانا شهادت است برسانی.

میدونید چیه ؟ خسته شدم از بس نفهمیدم ، چرا من نشونه ها رو نمی بینم ! خسته شدم از سکون ، از سکون ، از سکون

“خوش دارم هيچ کس مرا نشناسد. هيچ کس از غمها و دردهايم آگاهي نداشته باشد. هيچ کس راز و نيازهاي شبانه ام را نفهمد. هيچ کس اشک هاي سوزانم را در نيمه هاي شب نبيند. هيچ کس به من محبت نکند. هيچ کس به من توجه ننمايد جز خدا کسي را نداشته باشم. جز خدا با کسي راز و نياز نکنم جز خدا انسي نداشته باشم وجز خدا به کسي پناه نبرم.”
" شهید چمران"

مولای من:دوست دارم گوشه ای بنشینم و زیر لب صدایت گنم.به گوشه ای خیره شوم و تو هم مقابلم

بنشینی و متوجه ات شوم. هی نگاهت کنم هی گریه کنم.انقدر گریه کنم تا از هوش بروم بعد به هوش بیایم

و ببینم که سرم روی دامان شماست.از بوی خوش و نسیم روح نواز و جودت از خود بی خود شوم.

در اغوشت گیرم و تواشک از چشمانم پاک کنی.

سرم را بر سینه ات قرار دهی و موهایم را نوازش کنی:انگاه به من وعده ی شهادت بدهی و من خود را بر بال ملائک ببینم و بشنوم که مرا وعده ی شهادت می دهی.ان وقت با خیال راحت از اتش عشق تو چون شمع بسوزم و اب شوم و روی دامنت بریزم و هلاک شوم.

خدایا :تو را شکر میکنم که اشک را افریدی که عصاره حیات انسان است.

انگاه که در اتش عشق میسوزم :یا در شدت درد می گدازم.یا در شوق زیبایی و ذوق عرفانی آب میشوئم و سراپای وجودم روح میشود.لطف می شود.عشق می شود.سوز می شود و عصاره وجودم به صورت اشک اب می شود و به عنوان زیباترین محصول حیات که وجهی به عشق و ذوق داردو وجهی دیگر به غم و درد به دامان وجودم فرو می چکد.

اگر خدای بزرگم از من سندی بطلبد قلبم را ارائه خواهم داد واگر محصول عمرم را بطلبد اشک را تقدیم خواهم کرد.

شهید دکتر چمران

ای عزیز بار گناه کجا کشم؟کوس رسوایی کجا برم؟قصه ی این همه حقارت و نکبت به

که بگویم.جز تو که همه ی لطف و مرحمتی.عفو و رحمتی.صابر و ستاری.

ای خدا:ما اگر کار بدی میکنیم حقیقتش این است که نمیدانیم ابن کار از نظرتو بد است:

یعنی این کار بد را به اسم بد نمیکنیم.اگر اشتباه کردیم به اقایی خودت ببخش.