موضوع: تئوری حریت و تلاش

سلام.
جامعه ای رو متصور شید که آزادی به معنای واقعی وجود داشته باشه. هیچ کس مجبور به قبول دین مشخصی نشه. هیچ کس مجبور به انجام عمل خاصی نشه . هر کسی خودش باشه. اگر هم ادعا دارید که دینی حقه تلاش کنید مردم رو متقاعد کنید که حقه. با عمل و بیانتون.
دو تا سوال:1- چنین جامعه ای ممکنه وجود داشته باشه؟ 2-نتیجه چی میشه؟ آیا چنین جامعه ای رو به ترقی میره؟

یا رفیق من لا رفیق له
سلام

اول باید آزادی رو کلمه پیچیده ای هست رو تعریف کرد، بعد رفت مرحله بعد.
آزادی به معنای این نیس که هر کی خودش رو رها کنه و هر کاری خواست بکنه.
هست؟

آزادی به یک معنی که فعلا مد نظر هست یعنی کسی مجبور نباشه به عقیده دیگری تن بده.
خودش رو رها کنه رو نمیدونم ولی منظور اینه که در عقیده و عمل اجباری نداشته باشه.

نوشته اصلی توسط علی نمایش پست اصلی

آزادی به یک معنی که فعلا مد نظر هست یعنی کسی مجبور نباشه به عقیده دیگری تن بده.
خودش رو رها کنه رو نمیدونم ولی منظور اینه که در عقیده و عمل اجباری نداشته باشه.

به نظر من حداقل رسیدن به این مفهوم آزادی زمانی میسر میشه که فرد یا افرادی که بخوان چنین آزادی داشته باشن توی اون حیطه و ضد او اشراف کافی و اطلاعات کافی داشته باشن و قدرت استدلال قوی برای تشخیص.

مثلا یکی از رفقا می گفت چرا من آزاد نباشم دین مسیح رو انتخاب کنم، ولی هر چی از دین اسلام و دین مسیح می دونست گزینه های انتخابی خودش بود، یا شعارهای خوش آب و نگ مبلغای این دین.

توی جامعه تازه خیلی بدتر میشه، چون افراد جامعه اکثرا دنبال دغدغه های خاصی نیستن، حالا اگه فریاد آزادی به این شکل مورد نظر داده بشه، سردرگمی، شک و شبه حتی در برخی مسائل خیلی واضح و روشن، درگیری ها و مشاجرات بی خودی، التهاب و اضطراب و خیلی مسائل دیگه پیش میآد.

چرا حضرت آقا دستور به ایجاد کرسی های آزاد اندیشی دادن (البته هیچ کسی نشنید و فقط توی چند تا دانشگاه به طور سنبلیک اجرا شد) ولی ایشون فقط و فقط گفنن توی دانشگاه ها؛ بر خلاف بعضییا که این مسائل رو از روی اشتباه یا عمده به می خواستن تو هر دوره زمانی به کف کوچه و خیابونا بکشن ( حالا به خاطر منافع شخصی یا جمعیشون یا به خاطر سو استفاده از عدم آگاهی یا کم آگاهی عموم افراد جامعه).

نوشته اصلی توسط mmf نمایش پست اصلی

به نظر من حداقل رسیدن به این مفهوم آزادی زمانی میسر میشه که فرد یا افرادی که بخوان چنین آزادی داشته باشن توی اون حیطه و ضد او اشراف کافی و اطلاعات کافی داشته باشن و قدرت استدلال قوی برای تشخیص.

مثلا یکی از رفقا می گفت چرا من آزاد نباشم دین مسیح رو انتخاب کنم، ولی هر چی از دین اسلام و دین مسیح می دونست گزینه های انتخابی خودش بود، یا شعارهای خوش آب و نگ مبلغای این دین.

توی جامعه تازه خیلی بدتر میشه، چون افراد جامعه اکثرا دنبال دغدغه های خاصی نیستن، حالا اگه فریاد آزادی به این شکل مورد نظر داده بشه، سردرگمی، شک و شبه حتی در برخی مسائل خیلی واضح و روشن، درگیری ها و مشاجرات بی خودی، التهاب و اضطراب و خیلی مسائل دیگه پیش میآد.

چرا حضرت آقا دستور به ایجاد کرسی های آزاد اندیشی دادن (البته هیچ کسی نشنید و فقط توی چند تا دانشگاه به طور سنبلیک اجرا شد) ولی ایشون فقط و فقط گفنن توی دانشگاه ها؛ بر خلاف بعضییا که این مسائل رو از روی اشتباه یا عمده به می خواستن تو هر دوره زمانی به کف کوچه و خیابونا بکشن ( حالا به خاطر منافع شخصی یا جمعیشون یا به خاطر سو استفاده از عدم آگاهی یا کم آگاهی عموم افراد جامعه).

ببخشید توی بحثای جامعه شناختی خیلی از طرفدارهای ادیان دارن راه غلطی رو میرن. فک میکنن اگه مردم آزاد باشن پر دغدغه میشن و یا گول حرف دیگرانو میخورن یا.....
من عقیدم این نیست بلکه به نظر من مردم دیندار تر میشن. یعنی چون آزادند و این احساسو دارن که خودشون انتخاب کردند دین رو بیشتر بهش عمل میکنن.
ولی متاسفانه هیچوقت عمل نشده حتی برای امتحان .....که معلوم شه که حرف کی درسته و حق چیه.

یافتاح
سلام هر دینی یک سری برنامه اجتماعی و قوانین خاص خودش را دارد حتی یک اجتماع معمولی در هر کشوری دارای قوانینی هست که وقتی در اون جامعه هستی باید بهش پایبند باشی
یک سری موارد فردی دارد
شما مثلا در خانه تنها بین خودتون و خدا مختارید هرکاری می خواهید بکنید با توجه به این که خدا عقاب و ثوابش و غضب و رضاش سرجایش هست
مثلا یک کاری بکنی از آسمون سنگ نمی افته رو سرت البته خیلی وقت ها خدا یواشکی افرادی رو که دوست داره تادیب کرده و سنگ هم میندازه توسرشون از این خواص بگذریم عوام در اجرای عمل فردی در جای فردی مشکلی ندارند
در اجتماع هم خیلی آزادی ها هست ولی جایی که به دیگران ضرر وارد می کنه جلوش رو می گیرند چون معلوم نیست آزادی این فرد چقدر بقیه آزادی هارو آسیب بزنه
حقیقتا بندی نیست آزادی است تا حریم دیگران تا دین دیگران
آزادی هم در دوره محدود ودنیا و اطرافیان هست
قوانین هم محدوده آزادی ها را بیان می کنه
هرکی میتونه تو دلش بی دین باشه ، آزادی مطلق . بی قیدو شرط دین داری نخواهد آورد اسارت هم دین داری نمیاورد ولی قانون مندی و احترام به دیگران اسارت نیست آزادیِ قانون مند است
شما بدون اعتقاد در خیابون راه بری کسی یقه ات را نمی گیرد در خانه مشروب بخوری یا هر مشکلی کسی کاری بهت نداره تا وارد حریم دیگران شوی وارد جامعه بشی به دیگران آسیب بزنی اشاعه بدی رو بکنی و باعث عدم امنیت بشی اونجا باهات برخورد میشه چون فردی که از آزادی خودش سوء استفاه کرده مسلما به آزادی دیگران هم تجاو زخواهد کرد و باید جلوی اون گرفته بشه اینها ضروریات عقلی است نه اسارت
این جلوی اسیر نفس شدن بقیه رو می گیره
ما می تونیم مثل فلاسفه غربی هر بحثی رو بدون گزینه دینی انجام بدیم ولی مثل آدمی می مونه که برای لباس خریدن لخت میشه می گه می خوام لباس بخرم وهمین جوری میره تو خیابون ، برای انتخاب راه درست باید مثل این فرد لباس تنش باشه بعد دنبال لباس جدید بره ، ما طبق عقیده خودمون باید فکر کنیم نه طبق عقیده بی دین ها بعد با عقیده اونها دودوتا چهارتا بگیم جوابی جزء 5 اونا نمیده
چون
ما عقیدمون این هست دین را خدا فرستاده
خدا خالق ما است
حتما و بدون شک علیم و خبیرو حکیم است و بیشتر متوجه هست چه قوانینی بگذاره
اعتراض به قوانین اسلامی اعتراض به حکم دین است یعنی اعتراض به حکمت و عدل و علیمی و خبیری خدا
ولی میشه در مورد نحوه برپایی دین بحث کرد
مثلا میشه بحث کرد ما چطوری دین داری بکنیم درست است دین داری آزادی اصیل هست ما مجبور نیستیم عقیده هیچ کس را قبول کنیم ولی در جامعه اسلامی باید به قوانین دین احترام بذاریم
قوانین دینی اعتقاد فرد معمولی نیست که ما حالا دلمون بخواهد یا نخواد خدا هم محتاج ما نیست عمل کنیم به نفع خودمان هست و نکنیم به ضرر خودمان
اعتقاد درست الهی است که کاملا هم واضح و روشن هست حالا ما نمی پسندیم بد سلیقه هستیم خالق این قوانین و اعتقاد خیلی خوش سلیقه بوده است
انقدر مقدمه طولانیه ان شالله مفهوم ذهنیم رو رسونده باشه

سلام خدمت شما.
مفهوم ذهنی شما رسیده شده بود! خودتون میدونید منی که میام اینو میگم اول کلی وقت در زمره دینداران بودم و همین حرفهای شما رو میزدم! پس میدونم چی میخواید بگید! اما جا انداختن حرف من یکم سخته.
چند تا نکته میگم ایشالا منظورمو متجه شید.
1- این رو بدونید که اون آزادی که گفتید فقط اسمش هست.....باید باشه ولی مملکت ما پر ایراده اینم یکیش.
2- جامعه ای که میگم رو متصور شید: جامعه ای که هیچ دینی حکومتی نباشه. اکثر احکام دینی احکامی هستن که نیازی به حکومت ندارن. و احکامی هم که حکومتی هستن بر طبق دین اکثریت مردم باشه. (ببخشید الان حکومت ما از اسلام هم رنگی نداره....فقط اسلام شده پوششی برای سلایق آقایان). جامعه ای که هیچ پولی از حکومت به هیچ دینی نرسه بلکه مردم نهاد های دینی رو اداره کنن. جامعه ای که کسی از ابراز عقیدش نترسه و.....یک حکومت فرا دینی که در اون مردم به دینشون معتقد هستند.