امام هشتم شيعيان در يک نگاه
كنيه:
أبوالحسن، أبوعلى
لقب
سراج الله ، نورالهدي، قرة عين المؤمنين، مكيدة الملحدين، كافي الخلق، الرضى، الرضا، رب السرير، رب التدبير، الفاضل، الصابر، الوفى، الصديق، سلطان الانس و الجانّ، غريب الغرباء، معين الضعفاء، شمس الشموس.
پدر
امام موسى بن جعفر (عليه السلام) هفتمين امام شيعيان (128 - 183 هـ . ق).
مادر
كنيزى به نام تكتم كه از شرافتمندان عجم به شمار ميرفته است.
فرزندان
اقوال در مورد تعداد فرزندان آن حضرت مختلف است، اما مشهور در بين علماء شيعه اين است كه امام (ع) تنها يك فرزند داشته به نام جواد (ع) (امام نهم شيعيان).
همسر
سبيكه يكى از كنيزان آن حضرت كه مادر حضرت جواد (ع) است، و ام حبيبه دختر مأمون كه در جريان ولايتعهدى تحميلى با انگيزه سياسى به عقد امام (ع) در آمد.
برادران و خواهران
نظريات در مورد تعداد خواهران و برادران آن حضرت مختلف است، عده اى تعداد آنها را 59 نفر و برخى 29 نفر و بعضى 37 يا 36 نفر ذكر كرده اند كه عبارتند از؛ 17 برادر به نامهاى ابراهيم، عباس، قاسم، اسماعيل، جعفر، هارون، حسن، احمد، محمد، حمزه، عبدالله، اسحاق، عبيدالله، زيد، حسن فضل، سليمان و نوزده خواهر به نامهاى ؛ فاطمه كبرى، فاطمه صغرى، رقيه، حكيمه، ام ابيها، رقيه صغرى، كلثوم، ام جعفر، لبابه، زينب، خديجه، عليه، امنه، حسنه، بريهه، عايشه، ام سلمه، ميمونه، ام كلثوم.
سجاياى اخلاقى
به امور مستمندان رسيدگى مىكرد.
بين افراد فرق نميگذاشت مگر بر اساس تقوا.
به عيادت بيماران مىرفت.
در تشييع جنازه شركت ميكرد.
از اسراف پرهيز داشت.
همواره به ياد خدا بود.
قرآن زياد تلاوت مىكرد.
همواره متبسم بود.
قهقهه نميزد.
بوى خوش استعمال مىكرد.
هيچگاه دل كسى را نرنجاند.
به نظافت و پاكيزگى اهميت مىداد.
بسيار صبور و شكيبا بود.
بسيار فروتن بود.
با همگان با خوشرويى برخورد ميكرد ، و...
قبل از امامت
اين مدت 35 سال بود ودر اين دوران حاكمانى چون منصور، مهدى و هارون عباسى بر مسند خلافت تكيه زدند.
امامت وبعد از آن
بعد از شهادت پدر گراميش حضرت امام موسى كاظم عليه السلام بدست هارون خليفه عباسى در سال 183 ه.ق به امامت رسيد كه با گذشت يك دهه، هارون وفات يافت و پسرش امين بر مصدر خلافت نشست و پس از4 سال واندى مأمون خلافت را بدست گرفت ودر اين زمان بود كه حضرت دچار نيرنگهاى ناجوانمردانه مأمون شد.
هجرت از مدينه به مرو
در پى دعوتهاى مكرر مأمون، آن حضرت برخلاف ميل باطنى به همراهى فرستادگان مأمون راهى مرو شدند، اگرچه اقوال در خط سير حركت حضرت مختلف است اما در مورد ورود حضرت به نيشابور اتفاق نظر وجود دارد.
در طول اقامت حضرت در نيشابور كه از شهرهاى بزرگ آن زمان به شمار مىرفته است وقايع بسيارى اتفاق افتاده، از آن جمله است بيان حديث معروف سلسلة الذهب دراجتماع عظيم مردم نيشابور.
سپس با گذر از طوس و سرخس، سرانجام حضرت با تحمل حدود چهار ماه سفر در نيمه اول سال 201 هـ . ق وارد مرو شدند كه مركز حكومت مأمون بود.
امام درمرو
پس از ورود آن حضرت به مرو با استقبال گرم اما مزوّرانه مأمون روبرو شدند و چندى نگذشت كه مأمون پيشنهاد ولايتعهدى را مطرح كرد و سرانجام حضرت را به پذيرش آن وادار نمود. مأمون در جهت پيشبرد اهداف شوم خود جلسات مناظره مختلفى بر پا مىكرد تا به خيال باطل خويش موجب سرشكستگى آن حضرت شود، اما هر چه سعى مىكرد به فضاحت خويش بيش از پيش نزديك مىشد.
پس از پذيرش ولايتعهدى، كرامات بسيارى از حضرت مشاهده شد و وقايع بسيارى به وقوع پيوست از جمله استجابت دعاى حضرت در تقاضاى باران، مسئله برپايى نماز عيد فطر به امامت امام و غيره.
شهادت
امام از هر فرصتى به نفع دين و احكام حيات بخش آن استفاده مىكرد و مأمون كه متوجه اقبال مردم به امام شده بود تصميم گرفت به هر نحوى امام را از ميان بردارد و بدين ترتيب نقشه قتل آن حضرت را عملى كرد، و با خوراندن چند دانه انگور سمى در سال 203 هـ . ق حضرت را به شهادت رساند، و بدن مباركش را در كنار قبر پدرش كه به" بقعه هارونيه معروف بود دفن كرد و از آن به بعد به عنوان "مشهدالرضا" شهرت يافت و زيارتگاه ارادتمندان و شيفتگان اهل بيت قرار گرفت.
درباره ما
جامعه مجازی رهپویان به عنوان شبکه اجتماعی اعضاء کانون فرهنگی رهپویان وصال از سال 1381 و به عنوان یکی از قدیمی ترین تالارهای گفتمان فضای وب فارسی مشغول به فعالیت می باشد. تمامی تلاش دست اندرکاران مجموعه، فراهم آوردن محیطی سالم، مفید و آموزنده برای کاربران گرامی می باشد بدیهی است مطالب درج شده نظرات کانون رهپویان وصال نبوده و نظرات رسمی در سایت رهپویان وصال درج می گردد.
ارسال پیام به مدیر سایتپیوند های مفید
شادی روح 14 شهید
کانون فرهنگی رهپویان وصال صلوات
علاقه مندی ها (Bookmarks)